Sportverzorging... een woordje uitleg
De missie van een sportverzorger is om "een gezond lichaam gezond te houden".
Dit gebeurt in verschillende situaties:
Sporters gaan hun lichaam tijdens de trainingen belasten, om het daarna te laten herstellen en (via de zogenaamde "supercompensatie") nadien een hoger prestatievermogen te bekomen.
Hoe korter ze de herstelfase kunnen houden, hoe sneller ze de volgende training kunnen afwerken en hoe sneller hun conditieniveau zal stijgen. Een van de manieren om het herstel te bevorderen is een herstelmassage, waarbij ik de ontstane spierbeschadiging zal behandelen. Ook in meerdaagse (wieler)wedstrijden worden de ren(n)(st)ers na elke rit of wedstrijd gemasseerd om hun herstel te optimaliseren.
Een tweede situatie waarbij een sportverzorger een cruciale rol kan spelen is in de preventie van musculoskeletale aandoeningen (spier- en beenderpijn). Voornamelijk lopers en triatleten hebben vaker last van deze aandoeningen. Door een regelmatige behandeling van pijnlijke plaatsen kan een blessure vaak worden vermeden. Maar ook niet-sporters kunnen, bijvoorbeeld door een verkeerde houding, baat hebben bij een sportmassage.
Tenslotte genieten competitiesporters ook graag van een deugddoende massage daags voor hun (piek)wedstrijd. Hier spelen zowel fysieke aspecten (laatste vermoeidheid laten verdwijnen om de ultieme 'readiness' te verkrijgen) als psychologische factoren (beloning voor het harde werk van de afgelopen periode) zeker een rol.
Naast massagetherapie pas ik ook regelmatig stretching toe bij atleten. Als een bepaalde spier(groep) niet voldoende lang is, zal het lichaam compenserende bewegingen maken in een ander lichaamsdeel. Ook hier ontstaan dan klachten. Door stretching toe te passen neem ik de oorzaak weg en verdwijnen de klachten.
Bij de stretching therapie maak ik gebruik van de Repoz-methode, een techniek die werd ontwikkeld door Bart Willockx waarbij geen (pijnlijke) compenserende bewegingen mogelijk zijn en dus een optimaal resultaat wordt behaald.
In bovenstaande is er 1 constante: een sportverzorger werkt uitsluitend preventief. Dit is meteen het grote verschil met een kinesitherapeut.
Een sportverzorger mag (en kan) geen diagnose stellen of een blessure behandelen. In deze situaties moet hij of zij je steeds doorverwijzen naar een arts of kinesitherapeut. Eens de sporter weer blessurevrij is, kan de sportverzorger hem/haar weer begeleiden in de sporthervatting.